Hoger beroep
Zoals vermeld in het artikel aangaande het verloop van de procedure voor de politierechtbank en in graad van hoger beroep (voor de correctionele rechtbank), heeft eenieder die werd veroordeeld tot een straf of alternatieve straf waarin hij/zij zich niet kan vinden, eenieder die werd veroordeeld tot een schadevergoeding ten voordele van een burgerlijke partij waarin hij/zij zich niet kan vinden, eenieder die werd veroordeeld zonder dat hij/zij op de zitting aanwezig was, aanwezig kon zijn of geen kennis had van de zitting, het recht om hoger beroep in te stellen.
Het instellen van hoger beroep moet weloverwogen gebeuren: is er kans op verbetering van de uitspraak in graad van beroep? In een vonnis kan er immers ook worden berust, zeker wanneer dit grondig is gemotiveerd, en indien de strafmaat correct werd ingeschaald rekening houdende met alle omstandigheden eigen aan de zaak.
Wanneer een veroordeeld persoon beroep instelt, kan het Openbaar Ministerie dit beroep steeds mee volgen door eveneens beroep in te stellen (zogenaamd volgberoep). Op die manier legt het Openbaar Ministerie bijna standaard gewijze de weg open om de rechters in graad van beroep toe te laten ook te kiezen voor een zwaardere bestraffing. In het bijzonder ook om deze reden, dient het instellen van een beroep steeds goed afgewogen te worden.
Beroep dient vervolgens te worden ingesteld middels een verklaring ter griffie, welke moet worden vervoegd van een grievenformulier.
Naderhand zullen de partijen worden opgeroepen om te verschijnen op een zitting in graad van beroep (hetgeen in verkeerszaken meestal de politierechtbank betreft). Op een vergelijkbare wijze als deze beschreven voor de procedure voor de politierechtbank, zal daar de zaak opnieuw worden behandeld.
Het spreekt voor zich dat het zeker nuttig is advies in te winnen of beroep te doen op een gespecialiseerd advocaat teneinde met de juiste inzichten al dan niet dit beroep in te stellen.
Verzet
Een persoon tegen wie een vonnis wordt uitgesproken zonder dat hij/zij aanwezig was (wegens onwetendheid, overmacht, dagvaarding nooit gekregen,…), zal zich geconfronteerd zien met een zogenaamd verstekvonnis, waarna deze de mogelijkheid heeft verzet aan te tekenen.
Verzet is aan tal van voorwaarden gebonden, waarbij niet alleen het ogenblik waarop men daadwerkelijk van het verstekvonnis kennis krijgt belangrijk is, maar ook de vragen waarom men de dagvaarding niet heeft gekregen en/of waarom men niet op de zitting aanwezig is geweest. Een verzet kan bijgevolg onontvankelijk worden verklaard, maar kan ook ongedaan worden verklaard. Tot slot, indien het verzet ontvankelijk en niet ongedaan wordt verklaard, zal zich nog het debat ontwikkelen rond de grond van de zaak, waarbij kan worden verwezen naar de procedure voor de politierechtbank.
Ook hier kan worden begrepen dat enige kennis van zaken belangrijk kan zijn alvorens een verzetsprocedure in te stellen. Het inwinnen van gespecialiseerd advies en het (vaak) dringend beroep doen op een specialist in strafrecht en verkeersrecht, is de boodschap.
Cassatieberoep
Wanneer er uitspraak is gedaan in laatste aanleg (beroep, verzet zonder dat nog beroep openstaat) kan diegene die zich niet kan verzoenen met de uitspraak van de rechtbank, nog een bijzonder onderzoek laten doen naar de wetmatigheid van de uitspraak. Dit vergt een doorgedreven kennis van de procedurele aspecten van het strafrecht en van de cassatieprocedure.
Alleen advocaten die beschikken over een bijzonder Getuigschrift “Opleiding Cassatieprocedure in Strafzaken”, kunnen finaal tot dergelijke cassatieprocedure in strafzaken (waaronder verkeersrecht valt) overgaan.
Voor de volledige procedure op een advocaat met deze specialisatie beroep doen, heeft zeker zijn nut, nu op die manier van voor af aan de meest accurate verdediging kan worden opgebouwd en er geen vervaltermijnen uit het oog kunnen worden verloren.